Siang itu Wak Uteh sedang berjalan dari rumahnya ke kedai Cek Minah, tak nampaknya Cok Kontut betengger disana. Pelenggak-pelenggok Wak Uteh cuma memandangi Cek Minah yg sedang temonung macam ayam sakit.
“Oiii Minah!!! temonuuung sajo kau, macam selop koyak ku tengok...!!!”
“Igh, Uwak nih, bikin awak tekojut sajo lah!!!” kata Cek Minah tersentak.
“Hayya, lu olang pesan selop hah?” entah dari mana datangnya, tiba-tiba A Cong muncul.
“Apo pula nih cina... Awak nih sedang mengatai si Minah, mengapo kau Minah, putus cinta???”
“Ish, entah apo sajo lah Uwak nih...!!!”
“Jadi kenapo temonung engkau???”
“Awak membayangkan, igh, cemanlah rasanya dihukum mati tuh ya Wak!?”
“Tak tau lah aku pulak... ko tanyaklah sama mendiang-mendiang yang dah pernah merasakannyo...!!!”
“Ighh..!!!”
“Kenapo pulak itu yang kau pikirkan, ko bayangkan cemana dia buat kejahatannya, ha setelah tuh inilah sanksinya, itu sajo kok repot...!!!”
“Bukan itu yang aku pikirkan Wak..!!!”
“Jadi, aponyo...???”
“Macam manalah perasaan keluarganyo, omaknyo, biniknyo, adek-adeknyo..!?”
“Macam manalah mo ku bilang, namanya dah ketentuan hukum, berani berbuat berani pulak bertanggung jawab...!!!”
“Ih, tak sanggup aku membayangkannyo Wak..!!!”
“Ha, tak usah kau bayangkan.. Kemano si Cok Kontut, Minah?!”
“Tak nampak Wak, bentar laginya kalo anak tuh, tiba-tiba dah nampak dio..!!!”
Dari kejahuan Cok Kontut datang setengah belari ke arah kedai.
“Ehek-ehek, Wak...oo...Waaaak...!!!”
“Mengapo pulak anak nih, macam ondak menetek ku tengok..??”
“Entah berita apalah yang dibawakanya kali ni...” kata Cek Minah.
“Wak, dah Wak baca koran hari ni..??” tanya Cok Kontut.
“Apo beritanya rupanya..???”
“Minyak turun...!!!”
“Minyak siapo yang turun..??” Wak Uteh bingung.
“Iya Cok, minyak siapo yang turun..??” Cek Minah ikutan bingung.
“Oooiiigh, tak tau ruponyo klen nih, harga minyak turuuuun, bacalah koraaaan!!!”
“Akh, turunpun minyak kenapo ruponyo..??”
“Igh, cemananya Wak nih, lumayanlah Wak, agak ringan sikit beban BBM awak..!!!”
“Berapo ruponyo turun harganyo..??”
“Limoratus perak Wak..!!”
“Akh, limo ratus’nya. Ku pikirnya jadi seribu limo ratus, kalo itu baru bejaya kita Cok. Ini limo ratusnyo pulak..!!!”
“Tuh lah Wak, dah lumayan tuh..!!”
“Iyooo lah..!!!” Wak Uteh melepas kopiah’nya.
“Ah, pulanglah aku, Cek berapo utangku semuonyo..??” Cok Kontut merogoh kantongnya.
“Semua limo puluh lapan ribu limo ratus perak Cok. Eh, nampaknyo banyak duit kau nih..!!!” Cek Minah girang.
“Hah, buatkanlah kopi Cek, biar genap enam puluoh ribu ya, nanti ku bayar!!!”
“Aaaah, memanglah kau Cok, dah ketularan Wak Uteh kau!!!” Cek Minah merepet.